طراحی مدلی برای ارتقای انگیزه خدمت عمومی مدیران در ایران

بحث پیرامون شباهت ها و تفاوت های انگیزشی مستخدمان بخش دولتی و کارکنان بخش خصوصی از جمله مباحث مطرح در ادبیات مدیریت دولتی است که منجر به ارائه تئوری های متعددی از جمله تئوری انتخاب عمومی، تئوری کارگزاری، تئوری خادمیت و تئوری انگیزه خدمت عمومی (psm) شده است. مفهوم انگیزه خدمت عمومی جهت نشان دادن انگیزه افراد برای پیوستن به بخش عمومی ایجاد شده است. تحقیقات متعددی پیرامون این مفهوم ، ابعاد آن، عوامل موثر بر آن و قابلیت تعمیم پذیری آن در کشورهای مختلف صورت پذیرفته است. این پژوهش با رویکردی کیفی، با استفاده از استراتژی تئوری مفهوم سازی داده بنیاد به مطالعه عوامل موثر بر انگیزه مدیران جهت خدمت در بخش عمومی می پردازد. لذا سهم این پژوهش در حوزه مطالعات مدیریت دولتی استخراج الگو یا نظریه ای است که عوامل موثر بر ایجاد و ارتقای انگیزه خدمت عمومی مدیران در ایران و روابط میان آنها را نشان می دهد. در این راستا با 22 نفر از مدیران کل استان کرمان به عنوان نمونه و به روش نیمه ساختار یافته مصاحبه و متون مصاحبه در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. این تجزیه و تحلیل منجر به شکل گیری 122 مفهوم، 13 مقوله و 8 قضیه گردید که تشکیل دهنده مدل نهایی تحقیق مبتنی بر مدل پارادایمی اشتراوس و کوربین می باشند. نتایج نشان داد که نگرش جامعه گرا در مدیران به عنوان مقوله محوری و در تعامل با محرک های دینی و اعتقادی (شرایط علی)، حمایت های درون و برون سازمانی (شرایط مداخله گر)، محرک های اجتماعی سیاسی (بستر یا زمینه)، و اصلاحات درون سازمانی (استراتژی های کنش)، باعث ارتقای انگیزه خدمت عمومی آنان (پیامد) می شود. نحوه تعامل این عوامل در مدل نهایی تحقیق نشان داده شده است. در پایان بر اساس این مدل پیشنهاداتی برای ارتقای انگیزه خدمت عمومی مدیران ارائه گردیده است.